کم خوری چه فوایدی دارد؟

1- سلامتی

کم خوری موجب سلامتی و اعتدال جسمی و روحی است. تمام پزشکان بر این باورند که از عوامل مؤثر و مهم در سلامتی جسم کم خوراکی است و عامل بسیاری از سکته ها و مرگ های زودرس پرخوری است، روانشناسان و روانپزشکان نیز یکی از عوامل به هم خوردگی اعتدال روحی و اضطراب ها و کسالت ها را پرخوری می دانند.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

مَنْ قَلَّ طَعَامُهُ صَحَّ بَدَنُه[1]
کسی که خوراکش کم باشد، بدنش سالم خواهد بود.

امام علی علیه السلام فرمود:

قِلَّةُ الْغِذَاءِ أَکرَمُ لِلنَّفْسِ وَ أَدْوَمُ لِلصِّحَّة[2]
کم خوری موجب کرامت نفس و دوام سلامتی است.

و نیز فرمود:

مَنْ قَلَّ طَعَامُهُ قَلَّتْ آلَامُه[3]
کسی که خوراکش کم باشد درد و رنجش کم است.

2- مقاومت در سختی ها

دو درویش ملازم یکدیگر بودند، یکی ضعیف که هر شب افطار می کرد و دیگری قوی که روزی سه بار می خورد. از قضا روزی در شهر به تهمت جاسوسی گرفتار شدند. هر دو را در خانه ای حبس کردند. بعد از دو هفته معلوم شد که بی گناهند و قرار بر این شد که هر دو را آزاد نمایند. همین که در خانه را باز کردند دیدند مرد قوی و پرخور مرده و مرد ضعیف، جان به سلامت برده. در این عجب ماندند. حکیمی گفت:
اگر خلاف این بود جای تعجب داشت. آن که پرخور بود طاقت گرسنگی نیاورد و در سختی گرسنگی جان داد و آن که خویشتندار بود ناچار بر عادت خویش پایدار ماند و به سلامت ماند.
                                                                            

3- کاهش میل جنسی

کم خوری در کاهش میل جنسی تأثیر به سزایی دارد. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

یا مَعْشَرَ الشَّبَابِ مَنِ اسْتَطَاعَ مِنْکمُ الْبَاهَ فَلْیتَزَوَّجْ وَ مَنْ لَمْ یسْتَطِعْهَا فَلْیدْمِنِ الصَّوْمَ فَإِنَّ لَهُ وِجَاء[5]
ای جوانان! هریک از شما اگر توان ازدواج دارد، ازدواج کند و کسی که توان آن را ندارد، پس روزه بگیرد که میل جنسی را کاهش خواهد داد.

4- بیداری و استفاده از فرصت ها

غالب خواب آلودگی ها ناشی از پرخوری است، چه بسیار فعالیت ها و مطالعه ها و کسب و کارها و استفاده از فرصت ها که با خواب بعد از پرخوری از بین می رود. چه بسیار عبادت ها و نماز شب ها که با پرخوری سر شب از دست می رود.

5- جلوگیری از اسراف و تبذیر

بسیاری از پرخوری ها با اسراف همراه است. اگر انسان به اندازه کفاف داشته باشد که بخورد دیگر چیزی باقی نمی ماند که به اسراف و تبذیر منجر شود.

امام علی علیه السلام فرمود:

قِلَّةُ الْأَکلِ مِنَ الْعَفَافِ وَ کثْرَتُهُ مِنَ الْإِسْرَافِ[6]
کم خوراکی از عفت و پرخوری از اسراف است.


پی نوشت ها:
[1] . بحارالانوار، ج 63، ص 338؛ میزان الحکمه، ج 1، ص 116.
[2] . تصنیف غررالحکم، ص 320.
[3] . همان؛ میزان الحکمه، ج 1، ص 116.
[4] . سعدى.
[5] . بحارالانوار، ج 103، ص 220.
[6] . تصنیف غررالحکم، ص 360.

منبع: حوزه نت